Le Maine Castay, bouilleur de Cru in Torsac (fins bois)
Le Maine Castay heette tot voor kort nog Domaine Castay. Het landgoed is in de dertiger jaren aangekocht door Marcellin Leroy, zoon van een smid, die eerst enkele jaren in de kruit-industrie heeft gewerkt en daarna in Angoulême een reparatiebedrijf is begonnen voor motoren. Dit bedrijfje groeide uit tot een grote fabriek, Leroy-Somer, dat belangrijke bijdragen heeft geleverd aan de ontwikkeling van elektrische motoren. Het domain in Torsac werd gekocht om het personeel van de fabriek van voedsel te voorzien. De fabriek is vanaf 1958 voortgezet door Georges Chavanes en is rond 1990 in Amerikaanse handen gekomen.
Rond 1950 is Marcellin Leroy op het domein Castay begonnen met de productie van cognac. In 1949 werd een alambiek geïnstalleerd en de eerste cognacs werden in 1954 geproduceerd. Vanaf het begin tot op heden heeft het bedrijf onder contract gestaan van Martell, die al snel interesse had in het bedrijf.
In de vijftiger jaren zijn Léon Leroy, een neef van Marcellin, en Jean Castay, een schoonzoon van Marcellin, het bedrijf gaan leiden. Louis Castay is hen opgevolgd. In 1988 is hij begonnen om zijn betere eaux-de-vie zelf te laten rijpen. Louis is in 1999 opgevolgd door Pierre-Hervé Castay die met particuliere verkoop is begonnen. Ze bezitten 23 hectare wijngaard in de fins bois, waarvan 20 hectare beplant zijn met Colombard, Folle Blanche, Ugni Blanc en Montils. Voor zover mij bekend zijn zij de meest oostelijk gelegen bouilleur in Charente.
Gamma (fins bois): VS, VSOP, Vieille Réserve, Brut de fut (57%), Le Part des Hommes.
Reacties
Maine Castay — Geen reacties
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>